Mai Hindi nahi bol sakta hu!

We vertrokken precies op het goede moment uit Delhi, want het warme drukkende weer sloeg om in een fikse regenbui. Na een vlucht van 2 uurtjes kwamen we aan in Hyderabad, waarna ik op zoek ging naar een taxi om mij naar het Indian Institute of Public Health te brengen. Nou schijnt die weg net nieuw te zijn en nog geen naam of nummer te hebben (de meeste straten hier krijgen nummers), en was het maar goed dat ik het telefoonnummer van een van de mensen die daar werkt had opgeschreven. Zo kwam ik uiteindelijk toch op de goede plek uit en werd ik naar het Hostel gebracht, wat bij het instituut hoort. Na wat kleine gebreken gerepareerd te hebben (slot werkte niet en de WC lekte veel water), is de kamer top! Hij is best ruim, en airco is aanwezig! En na 4 dagen koud gedoucht te hebben, en ik het uiteindelijk toch maar even gevraagd had, kon ik door simpelweg een schakelaar in te drukken ook van warm water genieten.. Jaja, ik weet het, beetje een Annie actie. Ik kan hier ontbijten en avond eten, en op het Instituut kan ik lunchen, dus ik hoef niet elke dag om boodschappen. Ideaal dus! Het ontbijt is hier wel erg zwaar, en die sla ik daarom maar over en eet ik cornflakes. Alles eten ze met pittige kruiden, 2x per dag rijst, en veel dingen worden gefrituurd of in veel olie gebakken, waardoor het eten vet is, en ik een beetje bang ben dat ik als een dik, rond, vadsig bolletje terug zal komen. De mensen die hier in de Hostel werken zijn heel lief, alleen begrijpen zij mij niet, en ik begrijp hen misschien nog wel minder. Verder komt er elke avond in mijn kamer even een salamander hallo zeggen, wel gezellig!

Wat mijn stage betreft: net zoals alle beginnetjes, was ook deze moeilijk! Omdat mijn begeleider pas komende maandag terugkomt van Londen, had ik deze week geen duidelijke taken. Gelukkig nam een collega mij dinsdag mee naar een les die ze gaf aan midwives. Deze midwives zijn verantwoordelijk voor de gezondheid van straatkinderen die bij hun op de locatie terechtkomen. Hoewel de les in het Hindi gegeven werd, en ik van de inhoud dus maar weinig begreep , was het heel interessant om te zien hoe het in zijn werk ging. Het viel me op dat de les veel interactiever was, en dat er best een vrije sfeer was. Het was duidelijk te zien dat ze heel graag willen leren en zijn dus heel betrokken. Ik mocht me `gelukkig´ ook even voorstellen, en iemand zou mijn verhaaltje in het Engels naar het Hindi voor hen vertalen. Mijn verhaal was totaal niet interessant of grappig, maar aangezien de vrouwen meerdere keren keihard in de lach schoten na de vertaling in het Hindi, vroeg ik me een beetje af of er wel vertaald wordt wat ik zei… achja, ik zal het nooit weten ;).

Verder stond deze week vooral in het teken van collega´s te leren kennen tijdens de koffiepauze en lunch, en wat logistieke zaken te regelen. Zo heb ik mijn eigen email adres, een toegangskaart, en een portable internet usb stick kunnen regelen, zodat ik in het hostel en later waar ik ook mag zijn, ook op internet kan. Een Indische SIM kaart regelen schijnt nogal moeilijk te zijn, en zoals sommige mensen mij al gewaarschuwd hadden, is ´vandaag´ meestal niet vandaag, en ´morgen´ wordt dan vaak ook nog lastig. Ik hoop dat ik die volgende week krijg dan, want dat maakt communicatie wel een stuk makkelijker. Mijn collega´s wisten verder ook niet echt wat ze met me aan moesten, dus heb ik de database maar een beetje uitgezocht en wat artikelen gelezen. Je voelt je na een tijdje wel nutteloos, dus ik hoop dat ik volgende week wat meer te doen heb! Tijdens de pauzes ga ik maar bij een tafel zitten, waardoor de mensen die er zitten van Hindi naar Engels moeten switchen, waardoor ik het een beetje lastig vind om daarbij te zitten. Tja.. mai Hindi nahi bol sakta hu. Oftewel, ik spreek geen Hindi.. Ik heb nog nooit de vraag ´Do you mind if I join you?´ zo vaak in 1 week gesteld. Nu kies ik vaak voor de vrouwentafel, want de eerste dag zat ik tussen de mannen, die niet zoveel zeggen, en alleen lopen te smakken en te glimlachen naar mij, omdat sommige niet goed Engels kunnen. Gelukkig zijn de collega´s wel aardig. Wel is het jammer dat ik de enige buitenlander ben, en ook de jongste, waardoor het lastig wordt om met die mensen buiten werktijd iets te gaan doen. Er zit in deze stad nog iemand uit Maastricht, dus daar kan ik af en toe wel mee afspreken. Als ik komende tijd wat meer te doen ga hebben, zal het ook wel beter gaan. Het is trouwens echt bizar dat ze hier overal hulpjes en ´servants´ voor hebben. Ik vroeg waar er hier een klein supermarktje in de buurt was, en er moest meteen iemand mee, die vervolgens ook mijn mandje wilde dragen, en daarna ook de tas met de boodschappen. Wel een beetje genant haha.

Al met al was ik toch wel blij dat de moeizame week voorbij was, en ik van het weekend kon gaan genieten. Ik besloot vroeg op te staan om een riksha te pakken naar het KBR park, waar Indiers naartoe gaan om te wandelen of te joggen. De algemene sport hier schijnt toch wel wandelen te zijn, want ik ben veel mensen tegengekomen die in sportpak een redelijk tempo wandelen. In het park kan je rondjes van 4km lopen, en ik heb om te beginnen anderhalf rondje gedaan, dus 6km. Het tempo was wel wat langzaam, moet ik bekennen, want zelfs zo vroeg is het toch al warm! Nadat ik vrij kapot terug kwam in mijn Hostel ging ik het foldertje eens bekijken wat ik gekregen had bij betaling (je moet elke keer een kleine bedrag betalen om binnen te komen). Hmm, interessant, het schijnt ook een park te zijn met veel ´bio-diversity´. Zowee, meer dan 600 plant soorten, dat is mooi! Ooh en 133 vogelsoorten en 20 soorten vlinders, wat gaaf! Ja dat heb ik wel gemerkt, soms loopt er opeens een pauw voor je neus. De volgende ´bullet-point´ beviel me iets minder: ´20 Reptiles like Cobra, Python, Monitor Lizards etc.´. Volgende keer dus maar iets beter uitkijken waar ik precies loop ;). Verder is het echt een heel mooi park, met overal borden die aangeven dat je niet mag roken en dat je je afval niet mag achterlaten. Zeker voor herhaling vatbaar om daar voor mijn werk te gaan lopen vroeg in de ochtend!

Voor de middag even Inorbit Mall bezocht, wat een groot winkelcentrum is, met ´Hypercity´ op de groundfloor, waar ze echt alles hebben. Superhandig dus, dat we die ook ontdekt hebben. In de middag zijn we naar het meer Hussain Sagar geweest, waar een heel mooi groot Buddha beeld staat. Met een boot zijn we daar naartoe gevaren en konden we eventjes kijken naar het beeld van dichtbij. Toen we aan het wachten waren op de taxi werden we soort van aangevallen door een hele horde meisjes die allemaal met ons op de foto wilden, denk dat het wel een stuk op 20 kinderen waren. Jammer genoeg volgden er meer Indiers hun voorbeeld en stond er bijna een rij om met ons op de foto te gaan. ´You look so cuteeeeeeeeeeeee!!!!´ Hmm, jaja, ik blijf het maar een rare gewoonte vinden. Zondag stond de ´Heritage Walk´ op de planning, wat begon bij de beroemde Charminar, dat in 1591 gebouwd is, en wat je ook gelijk als plaatje krijgt als je ´Hyderabad´ intikt op google. Het was nogal een opgave om er om 7:30 te zijn, want dan zou de tour beginnen. Serieus, wie dat verzint.. Ik heb wel gemerkt dat de stad erg groot is, dus 45 minuten in een riksha zitten zal helaas geen uitzondering zijn. Nog 10 rondjes om de Charminar gereden, omdat meneer Riksha geen wisselgeld had en het overal ging proberen te wisselen… prutser. Maar eenmaal aangekomen hebben we super lieve Indische studenten ontmoet, die ons voor de rest van de dag meenemen naar mooie plaatsen en lieten zien hoe alles nu eigenlijk werkt in India. Desondanks vind ik de straat oversteken nog steeds een hel en ben ik een grote duts wanneer het op onderhandelen neerkomt. Na de tour hebben we dus nog een museum, een moskee, een paleis en een boekenmarkt bezocht, en dat op 1 dag. Wat bussen en rikshas verder, kwam ik uitgeput om 19:30 weer aan bij mijn Hostel.

Al met al dus een erg druk, maar ook een indrukwekkend en mooi eerste weekend in Hyderabad. Nu maar hopen dat mijn supervisor met een goed plan komt! :)