Hot Hyderabad & Golden Goa

Dat is weeral een tijdje geleden! Ik zit in het totaal nu ruim 6 weken in India, wat gaat de tijd belachelijk snel! We zijn weer een bomaanslag, een 10km run, een hookah, een weekendje zon, zee en strand in Goa en een echte Bollywoodmovie verder. Dat was wel even schrikken, die bomaanslagen die ongeveer 20km van mijn hostel vandaan plaatsvonden, met rond de 15 doden en 60 gewonden als gevolg. Sindsdien is er zelfs nog meer security dan er eerst al was. Een bezoekje aan een winkelcentrum of bioscoop leidt tot al gauw 3 controles van tas, en hetgene wat ze er dan uit pakken is mijn pakje kauwgum. Ik weet niet of dat nu een prioriteit is in India, maar goed, daar ga ik maar niks over zeggen. De daders van de aanslagen hebben ze volgens mij min of meer te pakken, maar je merkt dat iedereen nog meer op zijn hoede is dan die al was. In sommige delen van de stad klinken omroepen met de boodschap dat je het aan de politie moet melden als je een ´verdachte tas´ lang ergens alleen ziet staan bijvoorbeeld. Vrij lastig lijkt me dat, om dat op te merken in een land als India, waar je overal waar je kijkt mensen ziet, en er op elke hoek wel ongeveer iets ´verdachts´ schuilt. Vooral ´two-wheelers´ worden constant gecontroleerd door de politie, aangezien de laatste bommen waarschijnlijk via deze manier zijn getransporteerd. De kans op nieuwe aanslagen is natuurlijk aanwezig, maar volgens mij op dit moment niet erg hoog.

De grote advertenties over ´women safety´ overal in de stad verraden het tweede onderwerp waar de stad Hyderabad zich op dit moment vooral mee bezig houdt, net zoals in vele andere steden van India. Deze terechte zorgen worden keer op keer bevestigd als je de krant open slaat, dus daar ben ik maar mee gestopt. Zelf voel ik me tot nu toe nog niet echt onveilig hier. Wel ben ik me er goed van bewust waar ik voor op moet passen, en anders herinneren mijn collega´s me er wel aan. Zo moet je eigenlijk zoveel mogelijk voorkomen dat je alleen bent, vooral als het donker is. Dat is wel iets wat ik heel erg mis: gewoon een stuk gaan joggen, of een wandelingetje maken, of boodschappen doen wanneer je maar wilt, zonder er bij te hoeven nadenken hoe en wanneer je terug gaat. Riksha´s is de beste manier van transport hier in de stad zelf. Het is niet duur, en het onderhandelen gaat steeds beter. Ook passen de smalle ´three-wheelers´ overal tussen, wat handig is in de eeuwige files en verkeersopstoppingen. Nadeel is wel dat je nooit zeker weet of de chauffeur je wel echt naar de plek brengt waar je naartoe wilt. Inmiddels zoek ik zelf altijd de richting en de buurt op, als ik ergens moet zijn, zodat ik in ieder geval een idee heb. Het is ook jammer dat ze vaak geen Engels praten (behalve de woorden ´hundred´ en ´no change´…)

Het werk dat ik hier doe voor mijn stage bij the Indian Institute of Public Health vind ik heel interessant en met de collega´s gaat het ook steeds beter. Het komt erop neer dat ik een eigen onderzoek moet doen (met veel hulp van twee collega´s natuurlijk). Ik heb besloten om onderzoek te doen naar psychosocial difficulties in hearing-impaired children and their caregivers. We willen erachter komen wat de factoren zijn die ervoor zorgen dat sommige slechthorende kinderen wel gedrags/mentale problemen hebben, terwijl andere slechthorende kinderen deze problemen niet hebben. Een van de hypotheses is dat de stress dat de ouders ervaren veel invloed hebben op de problemen die de kinderen hebben. Volgende week gaan we beginnen met data verzamelen, wat bestaat uit een interview met de moeder van het kind. Hier word ik gelukkig veel geholpen door mijn collega, want Telegu, wat de lokale taal hier is, kan ik niet lezen en spreken. Ik ga wel mee naar de scholen, om te observeren. Het is mooi om te zien hoeveel deze slechthorende/dove kinderen kunnen. Ze krijgen op hun speciale school Ashray- Akruti les in het Engels, wat betekent dat ik beter met hen kan communiceren dan met hun ouders, want Engelse taal liplezen kunnen ze dus ook! Meestal zijn de kinderen erg creatief of uitzonderlijk goed in iets anders. Dat heb ik al gezien aan de tekeningen en schilderijen die er in de school ophangen, prachtige kunstwerken! Het is erg leuk om de moeder en sommige kinderen te ontmoeten, hun lachende gezichtjes te zien, maar wel heftig om te horen met welke moeilijkheden de moeders kampen. Het hebben van een slechthorend/doof kind in India is een hele grote extra druk die invloed heeft op alle gebieden in het leven van het gezin. Ik ben nu al benieuwd naar de resultaten van de studie, en hoop dat we iets kunnen betekenen voor hen. Omdat de scholen na ongeveer 12 april examens en vakantie hebben, ligt er wel wat druk op de tijd die we hebben voor het verzamelen van de gegevens, dus ik denk dat de komende weken erg druk gaan worden.

Die 5x 8 uur in de week werken valt soms dan ook zwaar, maar in de weekenden gelukkig tijd om leuke dingen te doen en wat van India te zien. Na het werk een uurtje wandelen en soms samen eten met een collega bevalt dan ook goed. Af en toe dus bewust even kiezen voor een relax weekendje, omdat de weken zo vol zitten. De hookah (waterpijp) heb ik al geprobeerd, als een echte Indier, en tentjes waar ze goede koffie en een goede airconditioning hebben zijn dan ook erg geliefd in de weekenden, want de temperatuur is rond deze tijd overdag ongeveer 38 graden, en ik heb gehoord dat dit kan oplopen tot minstens 46 graden komende maand. De winkelcentra en cafes zullen goed draaien denk ik zomaar, want dat schijnen alle Indiers voornamelijk te doen in de hete zomermaanden. Een bioscoop is ook een goede optie, al is een Bollywoodfilm voor 1xtje wel genoeg ;). Verder hebben we afgelopen weekenden nog een bezoek gebracht aan de campus van de Universiteit van Hyderabad, waar we uitgenodigd waren door de studenten die we een tijdje geleden ontmoet hebben. Dat was heel gezellig en in de weekenden spreken we regelmatig iets af.

De weekendtrip naar Goa, gelegen aan de kust, was erg leuk! Na een busrit van ongeveer 20 uur kwamen we aan in Panjim, iets later dan gepland, want de aankomst tijd van 13:15 leek in de verste verte niet op de aangegeven tijd van 7:50, maar goed, het is nog steeds wel India, dus dan valt dat misschien nog wel mee. Het idee van zo´n sleepers bus is aan de ene kant natuurlijk ideaal, omdat je lekker kunt liggen en in de nacht reist en relatief dus weinig tijd verliest. Nu is dat in de praktijk net ietsje anders, omdat de wegen hier vaak niet echt wegen zijn. Het letterlijk stuiteren op mijn matras was ik na 2 uur dan ook een tikkeltje beu, en hadden een paar blauwe plekken en overdosis reispilletjes tot gevolg. Een weekend vol prachtige stranden, Kingfisher, geweldig eten, palmbomen, zwierende aapjes in de palmboombossen, en verbrande neusjes zorgde er wel voor dat het de moeizame reis zeker waard was! Gelukkig ging de terugweg een stuk beter en kwam hij op de afgesproken tijd aan.
Het plan is om binnenkort nog een weekendtrip te maken naar een nationaal park in de buurt van Bangalore, en naar de bekende verzameling van ruines Hampi, maar deze plannen zijn nog in de maak.

Al met al dus een prachtige maand geweest, en nog duuzend dingen om te zien. Kom maar op met de volgende!